Κληρονομιά (cookies,πίτα,κλαφουτί κ.α.)

Κληρονομιά ή αλλίως τη χούγια πήρα απ΄τον πατέρα μου και την μητέρα μου.
Την Τετάρτη που μας πέρασε έδωσα ένα μάθημα και το πέρασα.Μου μένει άλλο ένα για φέτος.Τι καλύτερο λοιπόν απο το να μαγειρέψω,με στόχο να  ξεχαστώ λιγάκι,απο το βάρος της εξεταστικής.Η αλήθεια είναι ότι το παράκανα λιγάκι - εκτός και αν ήμουν τόσο πολύ αγχωμένη και δεν το είχα καταλάβει.
Θα ξεκινήσω με το τι μαγείραψα και θα καταλήξω και στην κληρονομιά μου.

Αρχικά έκανα ένα ψωμάκι να μας βρίσκεται.

Το τύλιξα σε μια πετσέτα,όπως έκανε η γιαγιά μου και το άφησα στην άκρη.Η συνταγή  για το ψωμάκι είναι αυτή που σας έδωσα σε προηγούμενο  post  με τη διαφορά ότι το έψησα σε ένα απλό,ελαφρά λαδωμένο ταψάκι (για να μη χαλάω την κατσαρόλα μου) και αφού ο φούρνος προθερμάνθηκε στη μέγιστη θερμοκρασία που έχει,μετά τον χαμήλωσα στους 190˚C.Τα αποτελέσματα ήτανε  ίδια με το αρχικού post και μπορώ να πώ και καλύτερα,σύμφωνα με τα λεγόμενα του Βαλάντη.

Στη συνέχεια ασχολήθηκα λίγο με τη μαρμελάδα βερύκκοκο που έκανα.
Είχα τόσα πολλά βερύκοκκα στο σπίτι (μερικά ψώνισα,μερικά μου έφερε ο Νίκος και μερικά η θεία Αντωνία) που διάλεξα τα πολύ μαλακά για μαρμελάδα και τα υπόλοιπα τα άφησα για απλή κατανάλωση.
Η συνταγή απο τον κο Μαμαλάκη εδώ.
Η διαφορά μας έιναι ότι παρέκαμψα το ολονύχτιο βήμα στην εκτέλεση (2 ώρες είχα στη διάθεση μου),πρόσθεσα λίγο μοσχολούλουδο (=αρμπαρόριζα,μοιάζει πολύ με το γεράνι) και μείωσα τη ζάχαρη (2 κιλά βερύκκοκα, 1 κιλό ζάχαρη).Θα σας συνιστούσα να μην αλλάξετε την αναλογία της ζάχαρης ,εάν δεν σας αρέσουν οι ξινόγλυκες μαρμελάδες.

Και όσο η μαρμελάδα έβραζε,έψαχνα τρόπο για το πώς να εκμεταλλευτώ το  φύλλο που μου έφτιαξε η χρυσοχέρα μαμά του Βαλάντη και είχα βγάλει απο την κατάψυξη.Θύμήθηκα λοιπόν μια συνταγή που διάβασα στο blog της Tante Kiki.Και πάλι έκανα την παραλλαγή μου,η γέμιση μου είχε:κολοκυθάκια,πράσινες πιπεριές,κρεμμυδάκι ξερό και φέτα.

Και ενώ περίμενα την πίτα να ψηθεί και τη μαρμελάδα να δέσει,ετοίμαζα το κλαφουτί μου καθώς εκτός απο πολλά βερύκοκκα,είχα και πολλά κεράσια.

Το κλαφουτί μπήκε στο φούρνο, αμέσως μετά την πίτα και έγινε πολύ καλύτερο απ' ότι το περίμενα. Η συνταγή που χρησιμοποίησα είναι εδώ.Την επόμενη φορά που θα το κάνω,θα βάλω οπωσδήποτε βανίλια στη ζύμη, για να σπάσει λίγο η μυρωδιά του αυγού.

Και αφού λοιπόν ψήθηκε και το κλαφουτί, ο φούρνος μου ήτανε έτοιμος να υποδεχθεί τα τελευταία ταψιά.

Τα τελευταία ταψιά,που έψησε ο φούρνος περιείχαν cookies. Τελευταία  φορά έφαγα cookies απο τα χεράκια της Cheryl. Ήτανε πεντανόστιμα. Τη συνταγή την έχει κάπου στο blog της. Εγώ δεν μόρεσα να τη βρώ και έκανα την συνταγή που θα δείτε εδώ.
 Σαν της Cheryl δεν έγιναν, αλλά παρ' όλ' αυτά  αποτελούν ιδανικό snack για να μασουλάει ο Βαλάντης, τώρα που έχει διάβασμα.



Μετά το τέλος αυτου του μαραθώνιου (περίπου 3 1/2 ώρες),ο φούρνος μου κι εγώ,κυρήξαμε αγρανάπαυση.Και δεν ντρέπομαι να πώ,πως παράτησα ταψιά,μπώλ και κατσαρόλες άπλυτα και έπεσα για ύπνο.
Την άλλη μέρα λοιπόν,δύο πράγματα μύριζε ο νεροχύτης και δεν έλεγαν να φύγουν απο το σπίτι και απο τα χέρια μου.Αυγό και βούτυρο.Το βούτυρο πάει και έρχεται.Αλλά αυτό το αύγο!Δεν το αντέχω με τίποτα!Και αυτό λοιπόν είναι ένα χούι που πήρα απο τη μάνα μου και τον πατέρα μου,οι οποίοι δεν αντέχουν τη μυρωδιά του αυγού!

Ούφ,το έφτασα επιτέλους εκεί που ήθελα αυτό το post!

Ελπίζω οι συνταγές να σας φτάσουν για καμιά εβδομάδα μέχρι να δώσω το μάθημά μου.
Καλή όρεξη!